---
mij spreekt de blomme een tale
mij is het kruid beleefd
mij groet het al te male
dat god geschapen heeft!
----
door: guido gezelle
(1830 - 1899)
-----
---
ontwaakt, ontwaakt,
de morgen breekt aan
een stralende zon
langs gouden baan
de stilte der natuur heeft veel geluiden
en is toch vol van rust voor ziel en zinnen
die druppelt zacht en ongemerkt naar binnen
tot in ons hart een zilv'ren toon gaat luiden
gelijk met haar. als we dan weer beginnen
te denke' aan wereld-dinge' en ze te duiden
merken we dat een kracht, als die van kruiden
in ons gekome' is en ons kalm doet minnen.
-
er zijn nu veel, die dit geluid nooit horen:
zij missen het aandachtige en het teere
als wie als kind geen moeder heeft gehad.
-
maar de tijd die komt zal menschen weer leeren
gelukkig te zijn onder haar akkoorden
en drijven uit hun bloed de koorts der stad.
---
door: henriëtte roland holst
(1869 - 1952)
-----
Geen opmerkingen:
Een reactie posten